Ես ասեմ 60, դու ամենաքիչը 90 հոգի հասկացիր, Ավինենց Տիկո, ու Դավթաշեն շտապող էդ ամբողջ զանգվածը, չհաշված կանգառում մնացած, ավտոբուսում այդպես էլ տեղ չգտածները, մեկ մարդու պես, միանգամայն սրտաբուխ հիշատակում էին քեզ, քո ողջ ազգն ու տակը։
Չմտածես, թե չեմ փորձել չպաշտպանել։
Սակայն ինքնապաշտպանական բնազդս հուշեց, որ եթե ծպտուն հանեմ, ավտոբուսի տակ էլ կթաղեն․ ու բնավ էլ մխիթարություն չէր լինի, որ ավտոբուսը նոր ներկրվածներից էր։
Ասելս ինչ է։
Արի կլինի ժամանակից շուտ ինքնահռչակվիր, պրծի, տրանսպորտի էս ապուշ աշխատանքը կմոռանան անվանդ հետ կապել։
Խոստովանիր, որ քո օգտին է առաջարկս։
Ախր ձերոնք էլ են մեղք, կքրքրվեն։
Մարտին ՀՈՒՐԻԽԱՆՅԱՆ